ανάντης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο/η	ανάντης	το	άναντες
γενική	του/της	ανάντους*	του	ανάντους
αιτιατική	τον/την	ανάντη	το	άναντες
κλητική		ανάντη		άναντες
↓ πτώσεις	πληθυντικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ανάντεις	τα	ανάντη
γενική	των	ανάντων	των	ανάντων
αιτιατική	τους/τις	ανάντεις	τα	ανάντη
κλητική		ανάντεις		ανάντη
* Και προφορικός τύπος σε -η στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνήθης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ανάντης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀνάντης < ἀνά (αν-) + ἄντην

Επίθετο

ανάντης, -ης, άναντες

1. (αρχαιοπρεπές) που βρίσκεται προς τα πάνω΄

   ※  καθαρεύουσα: → δείτε ἀνάντης
   Ἀνῆλθε μὲ πόδα γοργὸν τὴν ἀνάντη ὁδὸν, ἣν καταυγάζει ὁ χρυσοῦς φωστὴρ τῆς ἐλπίδος (Χαράλαμπος Άννινος, Αι αισθήσεις, στο Ετήσιον Ημερολόγιον του Έτους 1889)

2. ανηφορικός
3. (μεταφορικά) δύσκολος, δυσχερής, αντίξοος
4. (ουσιαστικοποιημένο) δείτε τα ανάντη
5. → δείτε ανάντη ως επίρρημα

   και άναντα

Αντώνυμα

• κατάντης

Μεταφράσεις

    ανάντης

Πηγές

• ανάντης -  Γεωργακάς, Δημήτριος. A Modern Greek-English Dictionary [Ελληνοαγγλικό λεξικό] (μόνο το γράμμα α) - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• ανάντης- Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• ἀνάντης, ἀνάντη - ἄναντα σελ.424 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)