αποφώνηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αποφώνηση	οι	αποφωνήσεις
γενική	της	αποφώνησης*	των	αποφωνήσεων
αιτιατική	την	αποφώνηση	τις	αποφωνήσεις
κλητική		αποφώνηση		αποφωνήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αποφωνήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αποφώνηση <(ελληνιστική κοινή) ἀποφωνέω / ἀποφωνῶ + -ση

Ουσιαστικό

αποφώνηση θηλυκό

1. (λόγιο) σύντομος λόγος προς το κοινό, με τον οποίο κλείνει μία διάλεξη, αφού τελειώσει ο κύριος ομιλητής
2. τα τελευταία λόγια, το κλείσιμο ραδιοφωνικής ή τηλεοπτικής εκπομπής. Συνήθως είναι αποχαιρετισμός, ή τα ονόματα των συντελεστών.

   κάνε την αποφώνηση, να ρίξουμε διαφημίσεις

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη φωνή

Αντώνυμα

• (σε λόγο) προσφώνηση
• (σε εκπομπές ΜΜΕ) εισαγωγή

Μεταφράσεις

    αποφώνηση

αγγλικά : close (en)