γλήγορα

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

γλήγορα < γρήγορα, με ανομοίωση [r-r > l-r], → δείτε γλήγορος

Επίρρημα

γλήγορα

• (λαϊκό, προφορικό), άλλη μορφή του γρήγορα

  ※  Τον ταϊφά μου σύναξε, μάσε τα παλικάρια, | δώσ’ τους μπαρούτη περισσή και βόλια με τις χούφτες, | γλήγορα και να πιάσουμε κάτω στην Αλαμάνα, | πού 'ναι ταμπούρια δυνατά κι όμορφα μετερίζια.

  «Του Διάκου», στο: Νικόλαος Ι. Κουφός, Τα ελληνικά δημοτικά τραγούδια. Ανθολογία δημοτικής ποιήσεως (Αθήνα: Σείριος, 1970), σ. 82.

  ※  Αφού έτρωγαν έκαμναν διάφορα παιχνίδια, έλεγαν αποκρηάτικα αστεία, βρετά, τραγούδια, γλωσσοδέτες, δυσκολεύουνταν να τα πούνε γλήγορα, τάλεγαν παραλλαγμένα και γελούσανε.

  Ελπινίκη Σταμούλη Σαραντή, «Δημοτικά τραγούδια της Θράκης», Θρακικά 11 (1939), σ. 27.

  ※  Ο χρόνος απόψε φεύγει γλήγορα | Με τα πόδια στους ώμους

  Γιώργος Σαραντάρης, «Ο χρόνος απόψε φεύγει γλήγορα» (1940).

Κλιτικός τύπος επιθέτου

γλήγορα ουδέτερο

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους (γλήγορο) του γλήγορος