διάτρησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάτρησῐς	αἱ	διατρήσεις
γενική	τῆς	διατρήσεως	τῶν	διατρήσεων
δοτική	τῇ	διατρήσει	ταῖς	διατρήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάτρησῐν	τὰς	διατρήσεις
κλητική ὦ!		διάτρησῐ		διατρήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διατρήσει
γεν-δοτ	τοῖν		διατρησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάτρησις < δια- + τρη- (όπως τρητός) + -σις < → δείτε τη λέξη διατετραίνω

Ουσιαστικό

διάτρησις, -εως θηλυκό

• (ιατρική) διάτρηση οστού

Συγγενικά

• διάτρημα (ελληνιστική κοινή)
• διάτρητος (ελληνιστική κοινή)

→ και δείτε τις λέξεις διατετραίνω και τρητός

Πηγές

• διάτρησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.