ζευγῖται

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	πληθυντικός
	ζευγῑτα-
ονομαστική	οἱ	ζευγῖται
γενική	τῶν	ζευγιτῶν
δοτική	τοῖς	ζευγίταις
αιτιατική	τοὺς	ζευγίτᾱς
κλητική ὦ!		ζευγῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ζευγίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν	ζευγίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ζευγῖται: πληθυντικός αριθμός του ζευγίτης

Ουσιαστικό

ζευγῖται αρσενικό

• (πολιτική) η τάξη των διακοσιομέδιμνων: η τρίτη από τις τάξεις που χώρισε ο Σόλων τους αρχαίους Αθηναίους· ανήκαν σ' αυτή όσοι μπορούσαν να διατηρούν ζεύγος βοδιών

Ετυμολογία 2

ζευγῖται: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

ζευγῖται αρσενικό

• ονομαστική και κλητική πληθυντικού του ζευγίτης