ιχνηθέτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ιχνηθέτης	οι	ιχνηθέτες
γενική	του	ιχνηθέτη	των	ιχνηθετών
αιτιατική	τον	ιχνηθέτη	τους	ιχνηθέτες
κλητική		ιχνηθέτη		ιχνηθέτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ιχνηθέτης < ίχν(ος) + -η- + -θέτης

Ουσιαστικό

ιχνηθέτης αρσενικό ή θηλυκό, (ιχνηθέτιδα, ιχνηθέτισσα θηλυκό)

• που μαρκάρει ή (μεταφορικά) υποδηλώνει κάτι

Μεταφράσεις

• αγγλικά: tracer ^(en)