κατασχέτις

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κατασχέτις	οι	κατασχέτιδες
γενική	της	κατασχέτιδος (κατασχέτιδας)	των	κατασχετίδων (κατασχέτιδων)
αιτιατική	την	κατασχέτιδα	τις	κατασχέτιδες
κλητική		κατασχέτι (κατασχέτις)		κατασχέτιδες
Κλίση από τα αρχαία ελληνικά. Οι τύποι γενικής '-ιδας, -'ιδων, στη δημοτική.
Κατηγορία όπως «συνεργάτις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατασχέτις < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα κατασχέτις < αρσενικό κατασχέτ(ης) + -ις

Ουσιαστικό

κατασχέτις θηλυκό

• (λόγιο) θηλυκό του κατασχέτης, η κατασχέτρια

Πηγές

• «κατασχέτης» (& κατασχέτις, κατασχέτρια) - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• «κατασχέτης» (& θηλ. -τις) - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .