κνηκός

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	κνηκός	ἡ	κνηκή	τὸ	κνηκόν
γενική	τοῦ	κνηκοῦ	τῆς	κνηκῆς	τοῦ	κνηκοῦ
δοτική	τῷ	κνηκῷ	τῇ	κνηκῇ	τῷ	κνηκῷ
αιτιατική	τὸν	κνηκόν	τὴν	κνηκήν	τὸ	κνηκόν
κλητική ὦ!		κνηκέ		κνηκή		κνηκόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	κνηκοί	αἱ	κνηκαί	τὰ	κνηκᾰ́
γενική	τῶν	κνηκῶν	τῶν	κνηκῶν	τῶν	κνηκῶν
δοτική	τοῖς	κνηκοῖς	ταῖς	κνηκαῖς	τοῖς	κνηκοῖς
αιτιατική	τοὺς	κνηκούς	τὰς	κνηκᾱ́ς	τὰ	κνηκᾰ́
κλητική ὦ!		κνηκοί		κνηκαί		κνηκᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κνηκώ	τὼ	κνηκᾱ́	τὼ	κνηκώ
γεν-δοτ	τοῖν	κνηκοῖν	τοῖν	κνηκαῖν	τοῖν	κνηκοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κνηκός (ελληνιστική κοινή) < κνῆκος • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Επίθετο

κνηκός, -ή, -όν (ελληνιστική κοινή)

• που έχει ανοιχτό κίτρινο, καστανόξανθο χρώμα

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : κνακός

Συγγενικά

• κνάκων
• κνηκίας
• κνηκοσυμμιγής
• κνηκοφόρος
• κνηκώδης
• κνήκων

• → και δείτε τη λέξη κνῆκος

Πηγές

• κνηκός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κνηκός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.