κοινοτάφιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κοινοτάφιον	τὰ	κοινοτάφιᾰ
γενική	τοῦ	κοινοταφίου	τῶν	κοινοταφίων
δοτική	τῷ	κοινοταφίῳ	τοῖς	κοινοταφίοις
αιτιατική	τὸ	κοινοτάφιον	τὰ	κοινοτάφιᾰ
κλητική ὦ!		κοινοτάφιον		κοινοτάφιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κοινοταφίω
γεν-δοτ	τοῖν		κοινοταφίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοινοτάφιον < κοινο- + τάφ(ος) + -ιον

Ουσιαστικό

κοινοτάφιον ουδέτερο

• δημόσιο μνήμα, κοινοτάφιο

  ῞Οτι εἰ μὲν τετέλεσται σιωπηρῶς ἡ περὶ τοῦ κοινοταφίου τῶν νεκρῶν ἐνταῦθα γενομένη συμβουλή, οὐκ ἀναγκαῖον ἐξετάζειν. (⌘ Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Παρεκβολαί εὶς τὴν Ὁμήρου Ἰλιάδα, 2, 468, 4)

Συγγενικά

• κοινοταφής (σε επιγραφή)

→ και δείτε τις λέξεις κοινός και τάφος

Πηγές

• κοινοτάφιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.