κουταμάρα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κουταμάρα	οι	κουταμάρες
γενική	της	κουταμάρας		—
αιτιατική	την	κουταμάρα	τις	κουταμάρες
κλητική		κουταμάρα		κουταμάρες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κουταμάρα < κουτός + επίθημα -αμάρα

κουταμάρα θηλυκό

η ιδιότητα του κουτού, η χαζομάρα, η μωρία, η βλακεία, η ηλιθιότητα
Οι πράξεις του δηλώνουν κουταμάρα.
ο λόγος ή η πράξη χωρίς νόημα, χωρίς λογική ή χωρίς να προηγηθεί ιδιαίτερη σκέψη
Μη λες κουταμάρες!

Τι κουταμάρα ήταν αυτή που πήγες κι έκανες;

κουταμάρα