κυλίνδησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κυλίνδησῐς	αἱ	κυλινδήσεις
γενική	τῆς	κυλινδήσεως	τῶν	κυλινδήσεων
δοτική	τῇ	κυλινδήσει	ταῖς	κυλινδήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κυλίνδησῐν	τὰς	κυλινδήσεις
κλητική ὦ!		κυλίνδησῐ		κυλινδήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυλινδήσει
γεν-δοτ	τοῖν		κυλινδησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυλίνδησις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κυλίνδησις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή)
  1. το κύλισμα στη λάσπη
  2. (μεταφορικά) συνεχής εξάσκηση

     ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Σοφιστής^w, 268a

     διὰ τὴν ἐν τοῖς λόγοις κυλίνδησιν

Συγγενικά

• κυλινδέω

→ και δείτε τη λέξη κυλίνδω

Πηγές

• κυλίνδησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κυλίνδησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.