κυναγέτας

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ουσιαστικό

κυνᾱγέτᾱς αρσενικό (θηλυκό κυναγέτις)

• δωρικός τύπος του κυνηγέτης

  ※  οὐκ ἄμμορος ἀμφὶ πάλᾳ κυναγέτας (Πίνδαρος, Νεμεονίκαις', Ἀλκιμήδῃ Αἰγινήτῃ παιδί παλαιστῇ, στίχος 15)

  για την προσωνυμία της Αρτέμιδος → δείτε τη λέξη κυναγέτις

Συγγενικά

• κυναγετεῖν

→ και δείτε τη λέξη κυναγός, κυνηγός

Δείτε επίσης

• κυναγέταις, δοτική πληθυντικού, και στη μυκηναϊκή 𐀓𐀙𐀐𐀲𐀂 (ku-na-ke-ta-i)

Πηγές

• κυνηγέτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κυναγέτας - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• κυνηγέτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.