κυσός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κυσός	οἱ	κυσοί
γενική	τοῦ	κυσοῦ	τῶν	κυσῶν
δοτική	τῷ	κυσῷ	τοῖς	κυσοῖς
αιτιατική	τὸν	κυσόν	τοὺς	κυσούς
κλητική ὦ!		κυσέ		κυσοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυσώ
γεν-δοτ	τοῖν		κυσοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυσός < κύσθος (< κύω)

Ουσιαστικό

κυσός αρσενικό

1. (ελληνιστική κοινή) αιδοίο
2. (ελληνιστική κοινή) πισινός, οπίσθια

   → δείτε και τη λέξη πυγή

3. (ελληνιστική κοινή) κύστη

Άλλες μορφές

• κῦσος
• κυσσός
• varia lectio του κύσθος

Συνώνυμα

• κύσσαρος
• κύστη

Σύνθετα

• κυσοβάκχαρος
• κυσοδακνιάω / κυσοδακνιώ
• κυσοδόχη
• κυσολάκων
• κυσολαμπίς
• κυσολέσχης
• κυσονίπτης / κυσονίπτρια
• κυσοχήνη

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας. 
• κυσός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.