λεγεών

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	λεγεών	αἱ	λεγεῶνες
γενική	τῆς	λεγεῶνος	τῶν	λεγεώνων
δοτική	τῇ	λεγεῶνῐ	ταῖς	λεγεῶσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	λεγεῶνᾰ	τὰς	λεγεῶνᾰς
κλητική ὦ!		λεγεών		λεγεῶνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λεγεῶνε
γεν-δοτ	τοῖν		λεγεώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'χειμών' όπως «χειμών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λεγεών < (άμεσο δάνειο) λατινική legio, γενική ōnis

Ουσιαστικό

λεγεών, -ῶνος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή , στρατιωτικός όρος) λεγεώνα

  ἕκαστον δὲ σύνταγμα πεζῶν τρισχιλίων ἦν καὶ τριακοσίων ἱππέων. ἐκλήθη δὲ λεγεὼν τῷ λογάδας εἶναι τοὺς μαχίμους ἐκ πάντων. (⌘ Πλούταρχος, Ρωμύλος, 13, 1, 4)

Άλλες γραφές

• λεγιών

Παράγωγα

• λεγιονάριος

Πηγές

• λεγεών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λεγεών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.