λύτρωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	λύτρωσῐς	αἱ	λυτρώσεις
γενική	τῆς	λυτρώσεως	τῶν	λυτρώσεων
δοτική	τῇ	λυτρώσει	ταῖς	λυτρώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	λύτρωσῐν	τὰς	λυτρώσεις
κλητική ὦ!		λύτρωσῐ		λυτρώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λυτρώσει
γεν-δοτ	τοῖν		λυτρωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λύτρωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική λυτρόω / λυτρῶ + -σις < λύτρον

Ουσιαστικό

λύτρωσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή)
  1. εξαγορά, απελευθέρωση με πληρωμή λύτρων
  2. λύτρωση, απολύτρωση

Πηγές

• λύτρωσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λύτρωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.