λῆξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

1. λῆξις < λαγχάνω
2. λῆξις < λήγω

Ουσιαστικό

λῆξις

1. η τοποθέτηση σε δημόσιο αξίωμα με κλήρο
2. (νομικός όρος) έγγραφο που επιδιδόταν στον επώνυμο άρχοντα και περιείχε κατηγορία εναντίον άλλου ιδιώτη

   ≈ συνώνυμα: λῆξις δίκης, ἔγκλημα

3. λῆξις τοῦ κλήρου: αίτηση για τη διεκδίκηση μιας κληρονομιάς από κάποιον που δεν είναι κατευθείαν απόγονος του νεκρού

Συγγενικά

• ληξίαρχος
• ληξιαρχικός

Ουσιαστικό

λῆξις

• η λήξη, η παύση

Συγγενικά

• ληξιπύρετος

Αναφορές

• Henry Liddell - Robert Scott, A Greek English Lexicon, 7th Edition, 1883, σελίδα 890