μνήστευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μνήστευσῐς	αἱ	μνηστεύσεις
γενική	τῆς	μνηστεύσεως	τῶν	μνηστεύσεων
δοτική	τῇ	μνηστεύσει	ταῖς	μνηστεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μνήστευσῐν	τὰς	μνηστεύσεις
κλητική ὦ!		μνήστευσῐ		μνηστεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μνηστεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		μνηστευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μνήστευσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μνηστεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

μνήστευσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) μνήστευση

Πηγές

• μνήστευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.