μπαλαμούτι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	μπαλαμούτι	τα	μπαλαμούτια
γενική	του	μπαλαμουτιού	των	μπαλαμουτιών
αιτιατική	το	μπαλαμούτι	τα	μπαλαμούτια
κλητική		μπαλαμούτι		μπαλαμούτια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μπαλαμούτι < σλαβικής προέλευσης balamut (πβ. ρωσικά баламут)

Ουσιαστικό

μπαλαμούτι ουδέτερο

(λαϊκότροπο)

1. κόλπο, απάτη, ψέμα, εξαπάτηση, ιδιαίτερα σε χαρτοπαιξία
2. ερωτικά χάδια, αγκαλιές, φιλιά, ερωτοτροπία
3. μη συναινετικό χούφτωμα

Εκφράσεις

• πουλάω μπαλαμούτι: εξαπατώ

Συγγενικά

• μπαλαμουτιάζω
• μπαλαμούτιασμα

Μεταφράσεις

    μπαλαμούτι