μυῖα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μυῖᾰ	αἱ	μυῖαι
γενική	τῆς	μυίᾱς	τῶν	μυιῶν
δοτική	τῇ	μυίᾳ	ταῖς	μυίαις
αιτιατική	τὴν	μυῖᾰν	τὰς	μυίᾱς
κλητική ὦ!		μυῖᾰ		μυῖαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μυῖᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		μυίαιν
Εδώ, το καθαρό α (που ακολουθεί το ρ ή φωνήεν) δεν είναι μακρό, αλλά κατ' εξαίρεσιν, βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σφαῖρα' όπως «σφαῖρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μυῖα < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *mu- / mew-

Ουσιαστικό

μυῖα θηλυκό

• (εντομολογία) μύγα

  ※  2ος κε αιώνας ⌘ Λουκιανός, 7, 1 Μυίας ἐγκώμιον @wikisource @scaife.perseus

  Η μυῖα ἔστι μὲν οὐ τὸ σμικροτάτον τῶν ὀρνέων, ὅσον ἐμπίσι καὶ κώνωψι καὶ τοῖς ἔτι λεπτοτέροις παραβάλλειν, ἀλλὰ τοσοῦτον ἐκείνων μεγέθει προὔχει ὅσον αὐτὴ μελίττης ἀπολείπεται.

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : μῦα

Απόγονοι

μυῖα (αρχαία ελληνικά)

⇒ νέα ελληνικά: μύγα

⇒ ποντιακά: μύα

⇒ ποντιακά: μυία

↷ τουρκικά: miya

Πηγές

• μυῖα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μυῖα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.