παρέκκλιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	παρέκκλιση	οι	παρεκκλίσεις
γενική	της	παρέκκλισης*	των	παρεκκλίσεων
αιτιατική	την	παρέκκλιση	τις	παρεκκλίσεις
κλητική		παρέκκλιση		παρεκκλίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, παρεκκλίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρέκκλιση < (ελληνιστική κοινή) παρέκκλισις < παρά + ἐκ + κλίσις

Ουσιαστικό

παρέκκλιση θηλυκό

• το να παρεκκλίνει, λοξοδρομεί κάποιος από την προηγούμενη πορεία του
• το να παρεκκλίνει κάποιος από αυτό που συνήθως θεωρείται αποδεκτό

Συνώνυμα

• εκτροπή

Συγγενικά

• παρεκκλίνω

Μεταφράσεις

    παρέκκλιση

αγγλικά : aberration (en), deviation (en) γαλλικά : déviation (fr), écart (fr)