παρακίνησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παρακίνησῐς	αἱ	παρακινήσεις
γενική	τῆς	παρακινήσεως	τῶν	παρακινήσεων
δοτική	τῇ	παρακινήσει	ταῖς	παρακινήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παρακίνησῐν	τὰς	παρακινήσεις
κλητική ὦ!		παρακίνησῐ		παρακινήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παρακινήσει
γεν-δοτ	τοῖν		παρακινησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρακίνησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παρακινέω / παρακινῶ, παρακινη- (εξάπτω, ερεθίζω) + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε παρα- + κίνησις.

Ουσιαστικό

παρακίνησις θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. παρακίνηση
2. εξέγερση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις παρακινέω, παρά και κινέω

Πηγές

• παρακίνησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.