προπέτις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προπέτις	αἱ	προπέτιδες
γενική	τῆς	προπέτιδος	τῶν	προπετίδων
δοτική	τῇ	προπέτιδι	ταῖς	προπέτισι(ν)
αιτιατική	τὴν	προπέτιν	τὰς	προπέτιδας
κλητική ὦ!		προπέτι		προπέτιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προπέτις < θηλυκό του προπέτης < αρχαία ελληνική προπετής (επίθετο)

Ουσιαστικό

προπέτις, -ιδος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) προπέτισσα, προπετής

Πηγές

• «προπετής» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .