πρόσφορα

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈpɾo.sfo.ɾa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πρό‐σφο‐ρα

παλιότερος συλλαβισμός : πρόσ‐φο‐ρα

τονικό παρώνυμο: προσφορά

Κλιτικός τύπος επιθέτου

πρόσφορα

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του πρόσφορο, ουδέτερο του πρόσφορος

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

πρόσφορα ουδέτερο

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του πρόσφορο

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	τὰ	πρόσφορᾰ
γενική	τῶν	προσφόρων
δοτική	τοῖς	προσφόροις
αιτιατική	τὰ	πρόσφορᾰ
κλητική ὦ!		πρόσφορᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	προσφόρω
γεν-δοτ	τοῖν	προσφόροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

πρόσφορα: ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου πρόσφορος στον πληθυντικό

Ουσιαστικό

πρόσφορα ουδέτερο στον πληθυντικό

• όλα όσα πρέπει να αποδίδονται (στους νεκρούς)

Δείτε επίσης

• και το νεοελληνικό πρόσφορο

Ετυμολογία 2

πρόσφορα: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

πρόσφορα

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του πρόσφορον, ουδέτερο του πρόσφορος

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

πρόσφορα ουδέτερο

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του πρόσφορον

Πηγές

• πρόσφορος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρόσφορος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.