σαπρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σαπρότης	αἱ	σαπρότητες
γενική	τῆς	σαπρότητος	τῶν	σαπροτήτων
δοτική	τῇ	σαπρότητῐ	ταῖς	σαπρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σαπρότητᾰ	τὰς	σαπρότητᾰς
κλητική ὦ!		σαπρότης		σαπρότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σαπρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		σαπροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σαπρότης < σαπρό(ς) + -της

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: σαπρότητα

Ουσιαστικό

σαπρότης θηλυκό

• σαπρότητα, σαπίλα

Πηγές

• σαπρότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σαπρότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.