σαύλωμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σαύλωμᾰ	τὰ	σαυλώμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	σαυλώμᾰτος	τῶν	σαυλωμᾰ́των
δοτική	τῷ	σαυλώμᾰτῐ	τοῖς	σαυλώμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	σαύλωμᾰ	τὰ	σαυλώμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		σαύλωμᾰ		σαυλώμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σαυλώμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		σαυλωμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σαύλωμα < σαυλόομαι / σαυλοῦμαι < σαῦλος

Ουσιαστικό

σαύλωμα ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή)
  1. εκθήλυνση, θηλυπρέπεια
  2. <σαύλωμα>· θρύμμα ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Σ

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη σαῦλος

Πηγές

• σαύλωμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.