σπαθάριος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σπαθάριος	οι	σπαθάριοι
γενική	του	σπαθάριου & σπαθαρίου	των	σπαθάριων & σπαθαρίων
αιτιατική	τον	σπαθάριο	τους	σπαθάριους & σπαθαρίους
κλητική		σπαθάριε		σπαθάριοι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπαθάριος < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική σπαθάριος

Προφορά

ΔΦΑ : /spaˈθa.ɾi.os/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σπα‐θά‐ρι‐ος

Ουσιαστικό

σπαθάριος αρσενικό

1. (ιστορία) ο τίτλος των υπασπιστών (σωματοφυλάκων) στο Βυζάντιο
2. (ιστορία) αυλικός (στις παραδουνάβιες ηγεμονίες

Συγγενικά

• πρωτοσπαθάριος

→ και δείτε τη λέξη σπάθη

Μεταφράσεις

    βυζαντινός τίτλος

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

σπαθάριος < αρχαία ελληνική σπάθ(η) + -άριος < λατινική -arius

Ουσιαστικό

σπαθάριος αρσενικό

• (στην περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]])
  1. (αρχική σημασία) σωματοφύλακας του αυτοκράτορα ή άρχοντα
  2. (αργότερα) τιμητικός τίτλος

Σύνθετα

• ἀρχισπαθάριος
• ἀποσπαθάριος
• ἀποπρωτοσπαθάριος
• πρωτοσπαθάριος

Πηγές

• σπαθάριος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .