σφαλιάρα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σφαλιάρα	οι	σφαλιάρες
γενική	της	σφαλιάρας		—
αιτιατική	τη	σφαλιάρα	τις	σφαλιάρες
κλητική		σφαλιάρα		σφαλιάρες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σφαλιάρα < πιθανόν (άμεσο δάνειο) ιταλική sfali(o) + -άρα ή σφαλιάρες (πληθυντικός) < ιταλική sfagliare (αναπηδώ, τινάζομαι -για ζώα-, πετάω χαρτί που δεν χρειάζομαι σε χαρτοπαίγνιο) που θεωρήθηκε πληθυντικός ουσιαστικού < ισπανική fallar (σφάλλω, χάνω) < falla < υστερολατινική fallia < fallire < λατινική fallere (σφάλλω)

Προφορά

ΔΦΑ : /sfaˈʎa.ɾa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σφα‐λιά‐ρα

Ουσιαστικό

σφαλιάρα θηλυκό

1. χτύπημα στο σβέρκο με την παλάμη του χεριού

   ≈ συνώνυμα: → δείτε τη λέξη φάπα

2. χτύπημα στο μάγουλο με την παλάμη του χεριού

   ≈ συνώνυμα: → δείτε τη λέξη χαστούκι

3. (αργκό) συνώνυμο του χαστουκιέρα

Συνώνυμα

• → δείτε τη λέξη φάπα

Εκφράσεις

• παίζω σφαλιάρες (με κάποιον): είμαι πολύ φίλος, πολύ οικείος (με κάποιον)

Παράγωγα

• σφαλιαρίζω

Μεταφράσεις

    σφαλιάρα

→ δείτε τη λέξη φάπα