σύγκλυση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σύγκλυση	οι	συγκλύσεις
γενική	της	σύγκλυσης*	των	συγκλύσεων
αιτιατική	τη	σύγκλυση	τις	συγκλύσεις
κλητική		σύγκλυση		συγκλύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συγκλύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύγκλυση < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική σύγκληση (πλημμύρα) < συγκλύζω. Μορφολογικά αναλύεται σε σύγ- + κλύ(ζω) + -ση

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsiŋ.ɡli.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σύ‐γκλυ‐ση

παλιότερος συλλαβισμός : σύγ‐κλυ‐ση

ομόηχα: σύγκλειση, σύγκληση, σύγκλιση

Ουσιαστικό

σύγκλυση θηλυκό

1. πλημμύρα
2. (μετεωρολογία) πολυομβρία, ραγδαία βροχή

   ≈ συνώνυμα: κατακλυσμός

Συγγενικά

• σύγκλυς

Μεταφράσεις

    σύγκλυση

→ δείτε τις λέξεις πλημμύρα και κατακλυσμός

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .