σύννους

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο/η	σύννους	το	σύννουν
γενική	του/της	σύννου	του	σύννου
αιτιατική	τον/τη	σύννου	το	σύννουν
κλητική		σύννους*		σύννουν*
↓ πτώσεις	πληθυντικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	σύννοες	τα	σύννοα
γενική	των	συννόων	των	συννόων
αιτιατική	τους/τις	σύννοες	τα	σύννοα
κλητική		σύννοες		σύννοα
* Η κλητική πτώση, σπάνια. Λόγια κλίση κατά την αρχαία κατάληξη -ους, συνηρημένου τύπου του -οος.
Κατηγορία όπως «βραδύνους» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

σύννους < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σύννους, αττικός τύπος του σύννοος < σύν- + -νους (νοῦς / νόος)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsi.nus/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σύν‐νους

Επίθετο

σύννους, -ους, -ουν

• (αρχαιοπρεπές) βυθισμένος σε σκέψη

Μεταφράσεις

    σύννους

Πηγές

• σύννους - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

σύννους < σύν- + -νους (νοῦς / νόος)

Επίθετο

σύννους, ους, -ουν

• αττικός, συνηρημένη μορφή του περίνοος