τελευτή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	τελευτή	οι	τελευτές
γενική	της	τελευτής	των	τελευτών
αιτιατική	την	τελευτή	τις	τελευτές
κλητική		τελευτή		τελευτές
Συνήθως στον ενικό
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τελευτή < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική τελευτή. Δείτε τέλος

Προφορά

ΔΦΑ : /te.leˈfti/

Ουσιαστικό

τελευτή θηλυκό, μόνο στον ενικό

• (λόγιο) το τέλος της ζωής, ο θάνατος

Συγγενικά

• ατελεύτητος
• ατέλευτος
• τελευτώ

Μεταφράσεις

    τελευτή

→ δείτε τη λέξη θάνατος

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)