τῦφος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	τῦφος	οἱ	τῦφοι
γενική	τοῦ	τύφου	τῶν	τύφων
δοτική	τῷ	τύφῳ	τοῖς	τύφοις
αιτιατική	τὸν	τῦφον	τοὺς	τύφους
κλητική ὦ!		τῦφε		τῦφοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τύφω
γεν-δοτ	τοῖν		τύφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τῦφος < τύφω

Ουσιαστικό

τῦφος, -ου αρσενικό

1. (αρχική σημασία) καπνός, ατμός
2. (ιατρική) ονομασία εμπύρετων καταστάσεων που συνοδεύονταν από λήθαργο ή απώλεια των αισθήσεων
3. ανοησία, αφροσύνη
4. αλαζονεία, κομπορρημοσύνη, ματαιοφροσύνη

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Απόγονοι

τῦφος (αρχαία ελληνικά)

⇘ νέα ελληνικά: τύφος

↷ λατινικά: typhus

↴ αγγλικά: typhus

Πηγές

• τῦφος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τῦφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.