φοῦρνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	φοῦρνος	οἱ	φοῦρνοι
γενική	τοῦ	φούρνου	τῶν	φούρνων
δοτική	τῷ	φούρνῳ	τοῖς	φούρνοις
αιτιατική	τὸν	φοῦρνον	τοὺς	φούρνους
κλητική ὦ!		φοῦρνε		φοῦρνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φούρνω
γεν-δοτ	τοῖν		φούρνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φοῦρνος < (άμεσο δάνειο) λατινική furnus < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gʷʰer- (θερμός)

Ουσιαστικό

φοῦρνος, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• φούρνος

Συνώνυμα

• ἰπνός

Πηγές

• φοῦρνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.