φυλακίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	φῠλᾰκῑτ-
ονομαστική	ὁ	φυλακίτης	οἱ	φυλακῖται
γενική	τοῦ	φυλακίτου	τῶν	φυλακιτῶν
δοτική	τῷ	φυλακίτῃ	τοῖς	φυλακίταις
αιτιατική	τὸν	φυλακίτην	τοὺς	φυλακίτᾱς
κλητική ὦ!		φυλακῖτᾰ		φυλακῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φυλακίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		φυλακίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φῠλᾰκῑ́της < φύλαξ + -ίτης

Ουσιαστικό

φῠλᾰκῑ́της ουδέτερο

1. ο φυλακισμένος, ο κλεισμένος στη φυλακή

   ≈ συνώνυμα: δεσμώτης

2. (Στην Αίγυπτο) το όργανο της τάξεως, ο αστυνομικός
3. (Στον πληθυντικό) οἱ φῠλᾰκῑ͂ται: η αιγυπτιακή αστυνομία

Πηγές

• φυλακίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.