χηλή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	χηλή	οι	χηλές
γενική	της	χηλής	των	χηλών
αιτιατική	τη	χηλή	τις	χηλές
κλητική		χηλή		χηλές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χηλή < αρχαία ελληνική χηλή

Προφορά

ΔΦΑ : /çiˈli/

τυπογραφικός συλλαβισμός : χη‐λή

Ουσιαστικό

χηλή θηλυκό

1. (ανατομία) άκρη εξωτερικού οργάνου.
2. (ζωολογία) το νύχι μερικών ζώων
3. (ζωολογία) η δαγκάνα των καβουριών, αστακών κ.ά.
4. η οπλή
5. (γεωγραφία) προεξοχή γης που εισχωρεί στη θάλασσα (φυσική ή τεχνητή), προβλήτα, μώλος

Συγγενικά

• Χηλή (τοπωνύμιο)
• χηλοειδής
• χηλοειδές

Μεταφράσεις

    χηλή

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

χηλή < χαίνω

Ουσιαστικό

χηλή θηλυκό

1. οπλή ζώου
2. νύχι
3. βελόνα για πλέξιμο διχτυών, σαγίττα

Συγγενικά

• παράγωγα
• χηλεύω (πλέκω δίχτυ)
• χήλαργος (ταχύς στις οπλές, γοργός, ταχύπους)

Πηγές

• χηλή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.