ἀναίδεια

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἀναίδεια < ἀναιδής + -ια < αἰδώς • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ἀναίδεια θηλυκό

• αναίδεια

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 1 (Α. Λοιμός. Μῆνις.), στίχ. 149

  Ὤ μοι, ἀναιδείην ἐπιειμένε κερδαλεόφρον

  Ωιμένα πανουργότατε, μ᾽ αναίδειαν ενδυμένε

  (μετάφραση Ιάκωβου Πολυλά, έκδοση 2015, πρώτη έκδοση 1922 [1])

Άλλες μορφές

• ἀναιδεία ιωνικός τύπος 
• ἀναιδείη αττικός τύπος 
• ἀναιδία

Συγγενικά

• ἀναιδής

Πηγές

• ἀναίδεια - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀναίδεια - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.