ἀνεπίξεστος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

ἀνεπίξεστος < ἀν- στερητικό + επί + -ξεστος (< ἐπιξέω)

Επίθετο

ἀνεπίξεστος

• αγυάλιστος, ατελής, που δεν έχει διακόσμηση

  ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, 746 (746-747)

  μηδὲ δόμον ποιῶν ἀνεπίξεστον καταλείπειν, | μή τοι ἐφεζομένη κρώξῃ λακέρυζα κορώνη.

  Μήτε σαν φτιάχνεις σπίτι να το αφήσεις ατελές, | μήπως και πάει να κάτσει κρώζοντας καμιά κουρούνα που πολύ κραυγάζει.

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ξέω

Πηγές

• ἀνεπίξεστος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀνεπίξεστος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.