ἀπελεύθερος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀπελεύθερος	οἱ	ἀπελεύθεροι
γενική	τοῦ	ἀπελευθέρου	τῶν	ἀπελευθέρων
δοτική	τῷ	ἀπελευθέρῳ	τοῖς	ἀπελευθέροις
αιτιατική	τὸν	ἀπελεύθερον	τοὺς	ἀπελευθέρους
κλητική ὦ!		ἀπελεύθερε		ἀπελεύθεροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀπελευθέρω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀπελευθέροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀπελεύθερος < ἀπ- + ἐλεύθερος

Ουσιαστικό

ἀπελεύθερος αρσενικό (θηλυκό: ἀπελευθέρα & ιωνικός τύπος  ἀπελευθέρη)

• απελεύθερος

Πηγές

• ἀπελεύθερος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπελεύθερος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.