ἀραβέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀραβέω < ἄραβος

Ρήμα

ἀραβέω - ἀραβῶ

1. ο θόρυβος που προκαλεί η πανοπλία κατά τη μετακίνηση

   δούπησεν δὲ πεσὼν ἀράβησε δὲ τεύχε᾽ ἐπ᾽ αὐτῷ (: Και πέφτοντας βροντάει, αχούν και τ' άρματα από πάνου -Ιιλιάδα Ε΄ 42, απόδοση Αλ. Πάλλης).

2. τρίζω τα δόντια, κροταλίζουν τα δόντια μου

   ἀραβεῖ δ᾽ ἁ γνάθος

Συγγενικά

• ἄραβος