ἐπισταθμία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐπισταθμίᾱ	αἱ	ἐπισταθμίαι
γενική	τῆς	ἐπισταθμίᾱς	τῶν	ἐπισταθμιῶν
δοτική	τῇ	ἐπισταθμίᾳ	ταῖς	ἐπισταθμίαις
αιτιατική	τὴν	ἐπισταθμίᾱν	τὰς	ἐπισταθμίᾱς
κλητική ὦ!		ἐπισταθμίᾱ		ἐπισταθμίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπισταθμίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπισταθμίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπισταθμία < ἐπίσταθμ(ος) + -ία

Ουσιαστικό

ἐπισταθμία θηλυκό

• (στρατιωτικός όρος) η υποχρέωση για παροχή καταλύματος σε στρατιώτη

Άλλες γραφές

• ἐπισταθμεία

Πηγές

• ἐπισταθμία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπισταθμία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.