ἑλλέβορος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἑλλέβορος	οἱ	ἑλλέβοροι
γενική	τοῦ	ἑλλεβόρου	τῶν	ἑλλεβόρων
δοτική	τῷ	ἑλλεβόρῳ	τοῖς	ἑλλεβόροις
αιτιατική	τὸν	ἑλλέβορον	τοὺς	ἑλλεβόρους
κλητική ὦ!		ἑλλέβορε		ἑλλέβοροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἑλλεβόρω
γεν-δοτ	τοῖν		ἑλλεβόροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἑλλέβορος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἑλλέβορος αρσενικό

1. (φυτό) ελλέβορος
2. (φυτό) Σησαμοειδές το μέγα
3. (κόσμημα) σκουλαρίκι

   ≈ συνώνυμα: ἐλλόβιον

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : ἐλλέβορος

Πηγές

• ἑλλέβορος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἑλλέβορος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.