ἔποικα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἔποικα < ἐποίκα, πιθανόν από τον πληθυντικό ἐποίκετε: τύπος του αόριστου ἐποίησα με κατάληξη -κα, με επίδραση του παρακειμένου (→ δείτε πεποίηκα: έχω ποιήσει, έχω κάνει)

Ρηματικός τύπος

ἔποικα

• α΄ πρόσωπο ενικού οριστικής ενεργητικού αορίστου (ἐποίησα) του ποιῶ: ποίησα, έκανα

  → δείτε παράθεμα στο γ΄ πρόσωπο ενικού: ἔποικεν

Άλλες μορφές

αόριστοι με -κα:

• ἐποίκα > εποίκα στα ποντιακά και στα κυπριακά
• ἐποίηκα > εποίηκα στα κυπριακά
• 'μποικα > και στα καππαδοκικά
• ἐμποίκα > εμποίκα στα τσακωνικά (ρήμα ποίου

→ και δείτε τον αόριστο ἐποίησα για περισσότερους τύπους

Παράγωγα

• από τον αόριστο με -κα, και τύπος ενεστώτα με -κω: ποίκω

Πηγές

• σελ.92 Τόμος 17 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία.  Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.