Ἠπειρώτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἠπειρώτης	οἱ	Ἠπειρῶται
γενική	τοῦ	Ἠπειρώτου	τῶν	Ἠπειρωτῶν
δοτική	τῷ	Ἠπειρώτῃ	τοῖς	Ἠπειρώταις
αιτιατική	τὸν	Ἠπειρώτην	τοὺς	Ἠπειρώτᾱς
κλητική ὦ!		Ἠπειρῶτᾰ		Ἠπειρῶται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἠπειρώτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Ἠπειρώταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἠπειρώτης < Ἤπειρ(ος) + -ώτης.

Κύριο όνομα

Ἠπειρώτης αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) Ηπειρώτης

Συγγενικά

• ἠπειρωτικός
• → δείτε τη λέξη Ἤπειρος

Πηγές

• ἠπειρώτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἠπειρώτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.