ἰυγμός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἰυγμός	οἱ	ἰυγμοί
γενική	τοῦ	ἰυγμοῦ	τῶν	ἰυγμῶν
δοτική	τῷ	ἰυγμῷ	τοῖς	ἰυγμοῖς
αιτιατική	τὸν	ἰυγμόν	τοὺς	ἰυγμούς
κλητική ὦ!		ἰυγμέ		ἰυγμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἰυγμώ
γεν-δοτ	τοῖν		ἰυγμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἰυγμός < ἰύζω

Ουσιαστικό

ἰυγμός, -οῦ θηλυκό

• κραυγή χαράς ή πόνου, στριγγλιά, ουρλιαχτό

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 18 (Σ. Ὁπλοποιία.), στίχ. 572 (569-572)

  τοῖσιν δ᾽ ἐν μέσσοισι πάϊς φόρμιγγι λιγείῃ | ἱμερόεν κιθάριζε, λίνον δ᾽ ὑπὸ καλὸν ἄειδε | λεπταλέῃ φωνῇ· τοὶ δὲ ῥήσσοντες ἁμαρτῇ | μολπῇ τ᾽ ἰυγμῷ τε ποσὶ σκαίροντες ἕποντο.

  Γλυκιάν κιθάραν έπαιζε στην μέσην τους αγόρι | και με την λυγερή λαλιά τον λίνον τραγουδούσε | μελωδικά, και όλοι μαζί τριγύρω του εσκιρτούσαν | και τες φωνές τους έσμιγαν με το γλυκό τραγούδι.

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἡρακλεῖδαι, στίχ. 126

  [ΔΗ.] τί δῆτ᾽ ἰυγμῶν ἥδ᾽ ἐδεῖτο συμφορά;

  [ΔΗΜ.] Μα οι κλάψες τί τους χρειάζονταν στη συφορά τους;

  Μετάφραση (1913): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Φέξης @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἰύζω

Πηγές

• ἰυγμός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἰυγμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.