ὀλιγόθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	*ὀλιγοθρῐχ- ὀλιγoτρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὀλιγόθριξ	οἱ/αἱ	ὀλιγότριχες
γενική	τοῦ/τῆς	ὀλιγότριχος	τῶν	ὀλιγοτρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	ὀλιγότριχῐ	τοῖς/ταῖς	ὀλιγότριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὀλιγότριχᾰ	τοὺς/τὰς	ὀλιγότριχᾰς
κλητική ὦ!		ὀλιγόθριξ		ὀλιγότριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀλιγότριχε
γεν-δοτ	τοῖν		ὀλιγοτρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀλιγόθριξ (ελληνιστική κοινή) < ὀλιγ(ος) + -ό- + -θριξ

Ουσιαστικό

ὀλιγόθριξ αρσενικό ή θηλυκό, σε επιθετική λειτουργία

• (ελληνιστική κοινή) που έχει λίγα μαλλιά

Πηγές

• ὀλιγόθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.