ὀξυθυμία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὀξυθυμίᾱ	αἱ	ὀξυθυμίαι
γενική	τῆς	ὀξυθυμίᾱς	τῶν	ὀξυθυμιῶν
δοτική	τῇ	ὀξυθυμίᾳ	ταῖς	ὀξυθυμίαις
αιτιατική	τὴν	ὀξυθυμίᾱν	τὰς	ὀξυθυμίᾱς
κλητική ὦ!		ὀξυθυμίᾱ		ὀξυθυμίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀξυθυμίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὀξυθυμίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀξυθυμία < ὀξύθυμος + -ία

Ουσιαστικό

ὀξυθυμία θηλυκό

• οξυθυμία, ξαφνικός ή αιφνίδιος θυμός

Πηγές

• ὀξυθυμία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀξυθυμία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.