ὀπός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὀπός	οἱ	ὀποί
γενική	τοῦ	ὀποῦ	τῶν	ὀπῶν
δοτική	τῷ	ὀπῷ	τοῖς	ὀποῖς
αιτιατική	τὸν	ὀπόν	τοὺς	ὀπούς
κλητική ὦ!		ὀπέ		ὀποί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀπώ
γεν-δοτ	τοῖν		ὀποῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀπός < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *sokʷos (χυμός)

Ουσιαστικό

ὀπός αρσενικό

• ο χυμός

Συγγενικά

• ὀπίζω
• νέα ελληνική: όπιο, αφιόνι

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

ὀπός θηλυκό

• γενική ενικού του ὄψ

Πηγές

• ὀπός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀπός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.