ὄμνυμι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

• → λείπει η ετυμολογία

Ρήμα

ὄμνυμι και ὀμνύω,παρατ. ὤμνυν και ὤμνυον, αόρ. ὤμοσσα και ὄμοσ(σ)α, μέσος μέλλ. με ενεργητική σημασία ὀμοῦμαι και ελληνιστική κοινή. ὀμόσω, παρακ. ὀμώμοκα, ὠμωμόκειν, (σύνθ. - ὀμωμοκὼς ἔσομαι), (σύνθ. -όμνυμαι), (σύνθ. -ωμνύμην), -, (σύνθ. -ὠμοσάμην), γ΄ εν. πρκ. ὀμώμο(σ)ται, γ΄ πληθ. πρκ. ὀμώμονται, μτχ. ὀμωμοσμένος, παθ. μέλλ. ὀμοσθήσομαι, παθ. αόρ. ὠμόσθην και σπάνια ὠμόθην

1. ορκίζομαι σε κάτι, σε κάποιον
2. (αμετάβατο) ορκίζομαι, δίνω τον λόγο μου

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Σύνθετα

• ἀνθυπόμνυμι
• ἀντόμνυμι
• ἀπόμνυμι
• διόμνυμι
• ἐξόμνυμι
• ἐπόμνυμι
• κατόμνυμι
• προόμνυμι
• προσεπόμνυμι
• προσόμνυμι
• συνεξόμνυμι
• συνεπόμνυμι
• συνόμνυμι
• ὑπόμνυμι

Πηγές

• ὄμνυμι - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ὄμνυμι - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὄμνυμι - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.