tempus

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

tempus < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *tempos < *temp- (τέντωμα, χορδή) ή πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *temh₂- (κόβω)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈtem.pus/ & /ˈtɛm.pʊs/

^ⓘ 

Ουσιαστικό

tempus ^(la) ουδέτερο

1. χρόνος
2. εποχή
3. χρονική περίοδος

   ※  Nullum ad nocendum tempus angustum est malis (Σενέκας, Medea, 292)

   Κανένα χρονικό διάστημα δεν θεωρείται μικρό για όσους θέλουν να κάνουν κακό.

4. (γραμματική) χρόνος ρήματος

Αλλόγλωσσα παράγωγα

• νέα ελληνική: τέμπερα

Κλίση

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	tempus	temporă
γενική	temporis	temporum
δοτική	temporī	temporĭbus
αιτιατική	tempus	temporă
κλητική	tempus	temporă
αφαιρετική	tempore	temporĭbus
(γ' κλίση)

Πηγές

• tempus - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.