αἰδώς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	αἰδωσ- αἰδοσ-
			νεότερος πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	αἰδώς	αἱ	αἰδοί
γενική	τῆς	αἰδόος & αἰδοῦς
δοτική	τῇ	αἰδοῖ
αιτιατική	τὴν	αἰδῶ
κλητική ὦ!		αἰδώς
3η κλίση, Κατηγορία 'αἰδώς' όπως «αἰδώς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αἰδώς < θέμα αἰδ- από το ρήμα αἴδομαι + κατάληξη → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

αἰδώς θηλυκό

• ντροπαλότητα, συστολή, κοσμιότητα, αξιοπρέπεια

Συγγενικά

• αἰδέομαι, αἴδομαι
• αἰδέσιμος
• αἴδεσις
• αἰδεστός
• αἰδήμων
• αἰδοῖος
• αἰδοῖον, τὰ αἰδοῖα
• ἀναιδής

Πηγές

• αἰδώς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αἰδώς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.