βόλιτα

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

βόλιτα < (άμεσο δάνειο) ιταλική volta με ανάπτυξη ... λόγω της παρουσίας του ... → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

βόλιτα θηλυκό

• (κρητικά) βόλτα
  1. περίπατος

     ※  Να κάμω κύκλο 'ς το βουνό, βόλιτα 'ς τη μαδέρα.

  2. στροφή, καμπή

     ↪ Τον απάντηξα στη βόλιτα του δρόμου.

  3. (σε επιρρηματική χρήση) στην έκφραση παίρνω τη βόλτα: πορεύομαι κυκλικά και όχι σε ευθεία, λοξοδρομώ

     ≈ συνώνυμα: απογυρίδα

Συγγενικά

(κρητικά):

• βολιτάρω
• Βόλιτες (τοπωνύμιο)

γενικότερα

• → δείτε τις λέξεις βολτάρω και βολταρίσκω

Διαφορετικό το βολιτάρι (Σαντορίνη, από το βόλος)

Πηγές

• «βόλτα» - ⌘ Ἱστορικὸν Λεξικὸν τῆς Νέας Ἑλληνικῆς, τῆς τε κοινῶς ὁμιλουμένης καὶ τῶν ἰδιωμάτων (ΙΛΝΕ) της Ακαδημίας Αθηνών, online έως το λήμμα «δαχτυλωτός» (αναζήτηση, βραχυγραφίες). Έντυπη έκδοση: επτά τόμοι (1933‑2022) ως το λήμμα «δόγης»

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

βόλιτα

1. (ουδέτερο) ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του βόλιτον: κοπριές βοδιών
2. (αρσενικό) αιτιατική ενικού του βόλιτος (μεταγενέστερος τύπος)